ayna

İlk defaydı bir şarkıcı ölüyor ve ben üzülüyorum. Pardon pardon şarkıcı derken ona en büyük haksızlığı ederdim herhalde. Kendisi sokaklarda en az ben kadar rahat gezebilmek için kara gözlüklerini hiç çıkarmamış gerçek bir sanatçıydı. Cemil Özeren, ne yalan söyliyim ben hep onları Ayna olarak kabul etmiştim, asla isimlerini ezberlemedim. Ayna dağıldı sonra ayna tekrar birleşti. Ama hiçbir zaman Erhan Güleryüzü Cemil Özerenden ayırmadım. Öldüğü gün öğrendim adını. 90larda kiziroğlu mustafa beyle tanıdım onları, sene 2012 hala benim için ayna onlar. Hayata birer ayna. Onlara bakarak insanlar içindeki samimiyeti sevgiyi görebilirler. Sarkıların arasında sakladıkları o şiirler yok mu aşkı en güzel tarif eden. Hiçbir zaman bir sandalda kendi kendime anlatmalıymışım meğer dememek içindi dünyanın en güzel kızına da aşık olsam ona bir şekilde kendimi açmam. Akdenizi aynayla sevmiştim, bir çok şeyi onlarla sevmiştim. Nefret ettiğim de bir şeyden birinden, yeniden de sevebilirizi öğrenmiştim aynadan, şimdi ise milyonların omuzlarında yükseliyor ruhu göğe. Güzel insan Cemil Özeren Allah rahmet etsin sana. Bu dünyaya aşkı bulmaya geldik ve gidiyoruz peyderpey.