Soğuk bir gecenin ay ışığında ısınmaya çalışıyorum yine.
Herkes gitmiş,
yıldızlar ayla dans ediyor.
Bense kendi yıldızımı arıyorum.
şiirler yazıyorum o yıldıza
ama
öyle şiirler yazıyorum ki hiçbiri şarkı olmuyor,
öyle sözlerim var ki kimsenin kulağına küpe olmuyor.
Ama
yine de yüreğimin en ince tellerinden geliyor dizeler.
Anlamak için ince görmek lazım
tıpkı
bilardo oyunundaki gibi
ama yok işte o kadar uzağı o kadar iyi görecek göz
yok.
O yıldızlara boşuna bakıyorum,
hayat yok hiçbirin de
ay ışığı
ısınmaya çalıştığım ay ışığı
sanal alemde tanıştığım kızlar kadar sahte,
var zannederken kendi karanlığına gömülen bir kalleş işte,
putlar gibi,
güneşin yokluğunda umut bağladığımız
geceler kadar kısık
geceler kadar soğuk
bizi kimsesiz bırakan karanlığa inat
kandık biz o hilale
belki de
karanlığın yalnızında
karanlığın vahşiliğinde
bize en yakından bakan o ay ışığı
sahip çıktı sandık.
onun suçu yok
çaresizlik galiba bunun adı
ya da
nura olan özlem
dünyadan kaçanlara en güzel fenerdir
ay ışığı
hem gizler hem yol gösterir
derken
seni güneşe terk eder
tıpkı
9 aylık bebeği cami avlusuna bırakır gibi