evet sevgili dostlar

blogumun ben öldükten sonra şöhrete kavuşacağını bildiğim içun
sizinle şuan dinlediğim türk sanat musikisi şarkısının sözlerini paylaşmak istedim.


ne cıkar bahtımızda
ayrılık varsa yarın
sanma kı hıkayesı su tıtreyen dalların
dusen yaprakla bıter
boyle bır kara sevda
kara toprakla bıter

aglama olma mahzun
gulerek bak yarına
sanma kı guzellıgın o ıpek saclarına
dokulen akla bıter
boyle bır kara sevda
kara toprakla bıter

bir diğer şarkımız da
elbet bir gün buluşacağız!!!

severek ayrılanlar

aynanın eşsiz şarkısı severek ayrılanlar

Severek ayrılanlar bilirler ayrılığı
Sen benim eş ruhumsun
Unutmuş olsan hissederdim
Unutmuş olsan yanımda durmazdı her sabah hayalin
Seni görmek için geri geldim
Sen gideli çok olmuş
Nereye gidersen git
Çantanda bir resmim aklında gülüşüm olsun
Ben seni gerçekten sevdim
Bitmez demiştim bitmedi

gerçekten de öylemi acaba, umutmuş olmayı hissedebilir miyiz? yoksa sadece hormonal mi
ama bu konu da duygularıma yön verebilmeyi isterdim. Yön veremediğin duygularını öldürmek kadar insanı üzen bir şey yok belki de ama yapacak bir şey yoksa başka çaren yoksa en kötüsünü de yapsan, yok işte cümlenin sonu bile bitmiyor o zaman. Sadece yapabildiğin ya seni yaradana isyan etmek ya da ona son umutla yakarmak, ama yine de onu başkasının ellerinde görmeye engel olamamak, sevmek sadece sevmek; sevişmekten uzak, sadece uzaktan sevmek kalbinin karıncalandığını hissederek...

Soğuk bir gecenin ay ışığında ısınmaya çalışıyorum yine.
Herkes gitmiş,
yıldızlar ayla dans ediyor.
Bense kendi yıldızımı arıyorum.
şiirler yazıyorum o yıldıza
ama
öyle şiirler yazıyorum ki hiçbiri şarkı olmuyor,
öyle sözlerim var ki kimsenin kulağına küpe olmuyor.
Ama
yine de yüreğimin en ince tellerinden geliyor dizeler.
Anlamak için ince görmek lazım
tıpkı
bilardo oyunundaki gibi
ama yok işte o kadar uzağı o kadar iyi görecek göz
yok.
O yıldızlara boşuna bakıyorum,
hayat yok hiçbirin de
ay ışığı
ısınmaya çalıştığım ay ışığı
sanal alemde tanıştığım kızlar kadar sahte,
var zannederken kendi karanlığına gömülen bir kalleş işte,
putlar gibi,
güneşin yokluğunda umut bağladığımız
geceler kadar kısık
geceler kadar soğuk
bizi kimsesiz bırakan karanlığa inat
kandık biz o hilale
belki de
karanlığın yalnızında
karanlığın vahşiliğinde
bize en yakından bakan o ay ışığı
sahip çıktı sandık.
onun suçu yok
çaresizlik galiba bunun adı
ya da
nura olan özlem
dünyadan kaçanlara en güzel fenerdir
ay ışığı
hem gizler hem yol gösterir
derken
seni güneşe terk eder
tıpkı
9 aylık bebeği cami avlusuna bırakır gibi