Oysa beyaz bulutlar bile kapatmıyordu
o hançer gökdelenlerin açtığı yaraları
Mavi deniz, yeşil orman, süzülüp akan giden yelkenliler...
Hiçbiri ama hiçbiri yetmiyordu
Yorgun istanbulu iyileştirmeye
Tarih olmuş taşlar, dünyayı dize getirmiş topkapı bile sessizce izliyordu
Bir zenginler öldürüyordu istanbulu, keyfiyetten
Bir de fakirler yaşama tutunmak için
Boğaziçini efsane yapan ney varsa susuyordu
O susan taşları, akıp giden karadenizi izlemek için
Daha yüksek daha büyük daha çirkin
Gün gelecek birbirini izleyecek bu çirkinler
Düğün günü daha yüksek topuklu giymek isteyen kızlar gibi
Ağrılar sızlatacak yüreklerini birilerinin
Ama iş işten geçecek, istanbula aşık olanların elinde ölecek bu güzel şehir
